Jordi de Jonge wil mensen laten zien zoals ze echt zijn
SLIEDRECHT - ‘Wil je beetje warm of lekker warm?’ Bij menig Sliedrechter zal na het lezen van deze zin een belletje rinkelen. Het is de standaardvraag die de ‘loempia-man’ voor de Jumbo aan zijn klanten stelt. Jordi de Jonge maakte een portretfoto van de goedlachse verkoper en wil dat van elke willekeurige inwoner doen die hij op straat tegen het lijf loopt. Hij geeft daarmee een gezicht aan Mooi Sliedrecht.
Door Erik de Bruin
Dat ‘gezicht’ bestond voorheen uit plaatjes van kenmerkende locaties in Sliedrecht. Burgemeester Bram van Hemmen was de bedenker van de hashtag, die veel navolging kreeg op Twitter en inmiddels een beetje is doodgebloed. Maar dus nieuw leven wordt ingeblazen door de 25-jarige De Jonge, die daar wel, eigenwijs als hij is, een eigen draai aan geeft door portretfoto’s te maken. ,,Ik wil niet anders. Foto’s van landschappen en uitzichtfoto’s zijn niet aan mij besteed. Ik ben begin februari met mijn vriendin op vakantie geweest in Bali en heb niet één tempel gefotografeerd. Maar wel heel veel close up-plaatjes van mensen en dieren. Foto’s waarop je het zweet van iemands voorhoofd ziet druppelen.” Omdat hij toen al wist dat hij bij terugkeer zijn baan zou kwijtraken (zijn jaarcontract werd niet omgezet in een contract voor onbepaalde tijd) besloot hij werk te maken van iets was al langer in zijn hoofd zat. Om uit te leggen wat het precies is, verstuurde hij voorafgaand aan het interview een filmpje van een jonge kerel uit New York die op een dag gewoon eens foto’s ging maken van mensen op straat en met hen een gesprekje aanknoopte. Hij plaatste de ‘plaatjes met een praatje’ op Facebook en scoorde een regelrechte hit. Het heeft al veel mensen geïnspireerd. Zo ook De Jonge, die het accent legt op de foto en daar maximaal twee zinnen bij plaatst. ,,Waarom maar één of twee zinnen? Die vraag is me al een aantal keren gesteld. Ik wil de foto op de voorgrond plaatsen. Die vertelt het verhaal.”
‘Intuïtief’
Over het stukje tekst is wel goed nagedacht. Zo ook over de vraagstelling. ,,Elke keer bedenk je iets anders. Ik handel intuïtief.” Aan het tafeltje naast ons (het interview vindt plaats in een restaurant) zitten een moeder en dochter. Ze gaan net weg. ,,Wat ik ze zou vragen als ik ze op de Kerkbuurt tegen zou komen? Waarschijnlijk zou ik naar het meisje toe gaan en haar vragen wat ze zo leuk vindt aan haar moeder. Je kunt duidelijk zien dat ze een klik hebben. Dat moet op de foto tot uitdrukking komen. Ik kan me een brede glimlach voorstellen.” Wie naar www.mooisliedrecht.nl surft en daar de vijf portretten bekijkt die hij reeds heeft gemaakt, komt ook twee foto’s van jongemannen tegen die littekens bij zich dragen. Waaronder van een vriend, die hij door de ‘simpele’ vraag ‘Waar heb je spijt van?’ opeens van een hele andere kant kreeg te zien. Het normaal zo stoere, mannelijke gedrag maakte plaats voor een diepe, peinzende blik. Dat is ook wat hij wil. Mensen laten zien zoals ze echt zijn. Gewoon op straat, niet opgemaakt in een studio. ,,Naturel. Dat maakt het wel moeilijker, zo heb ik gemerkt. Mensen zijn steeds kritischer op zichzelf. Sowieso is het al niet gemakkelijk want ze voelen zich overvallen. Wat ik ook wel begrijp. Het is aan mij om voor een goede benadering te kiezen en het helpt natuurlijk als Sliedrechters over mijn project lezen.”
‘Pijleend’
Enige naam en faam geniet hij al als fotograaf. De Jonge maakt foto’s van evenementen die regelmatig in de plaatselijke media verschijnen. Een jaar geleden haalde hij de landelijke pers met zijn verhaal en foto’s van de ‘beroemde’ Sliedrechtse pijleend. Het beestje zwom een maand met twee pijlen in zijn hals rond in de vijver bij de Paulus Potterstraat. De Jonge woont daar. Toen hij door het raam naar buiten keek, zag hij het ‘aangeschoten’ dier zwemmen. Nadat hij het nieuws op zijn site had geplaatst en daarop ook de bizarre foto’s te zien waren van de ‘pijleend’, wilde iedereen hier meer van af weten. Omdat het dier zich maar niet liet vangen, bleef het in de ether. De Jonge werd twee keer geïnterviewd door Hart van Nederland en werd gebeld door NOS Radio. Ook Geen Stijl berichtte erover, maar interviewde hem niet. Naar verloop van tijd sijpelde de aandacht weg. Het fotograferen is een hobby gebleven, al pakt hij het steeds serieuzer aan. Zo stuurde hij een portfolio naar de fotovakschool in Rotterdam. ,,Ze vonden het mooie, sprekende foto’s. Toen ze vroegen of ik wel eens gebruik maak van Photoshop, antwoordde ik Nee. Ik wil dat mijn foto’s zo echt mogelijk zijn. Bij die opleiding hechten ze veel waarde aan het bewerken van foto’s. Bovendien was ik niet onder de indruk van het werk dat ik tegenkwam van afgestudeerden. Noem het eigenwijs, maar ik denk dat de praktijk de beste leerschool is.”
‘Adrenalinekick’
De Jonge wil snel weer aan de slag als verkoopmedewerker in een winkel. Fotograferen komt in principe op de tweede plaats, maar is, sinds hij begin 2012 een camera kocht, wel een passie geworden die hij niet meer los kan laten. Zijn grote voorbeeld is zijn opa. ,,Met wie ik eigenlijk niet eens zoveel contact heb, maar ik bewonder wel de foto’s die hij maakte tijdens de wereldreizen die hij ondernam. Hij is in alle uithoeken geweest. De dia’s die hij ons liet zien, waren indrukwekkend. Mijn liefde voor fotografie heb ik aan hem te danken. Al is het wel zo dat ik meer word gegrepen door menselijke emoties. Dat komt door de foto’s die ik heb gemaakt van professionele paintballwedstrijden. Daar zit zóveel actie in, geweldig! Per seconde worden 12,5 verfballetjes afgevuurd. Dat in combinatie met de blik van de schutter en degene die wordt geraakt, geeft een adrenalinekick. Vooral omdat je er middenin staat. Je loopt zelf ook het risico om geraakt te worden.” ,,Of je die emotie op straat ook tegenkomt? Jazeker. In elk persoon schuilen emoties. Spanning, angst, verdriet et cetera. Door de juiste vraag te stellen, haal je die naar boven.”
De 25-jarige Jordi de Jonge poseert op de Kerkbuurt, één van de plekken waar hij portretfoto’s wil maken voor zijn net opgestarte website www.mooisliedrecht.nl.
-S.jpg)
