Geen hondenleven meer in Roemeni
SLIEDRECHT - Stichting Dogs Adoptions Nederland bezorgt zwerfhonden in Roemenië een tweede leven in Nederland. De 70-jarige Ton van der Hel uit Sliedrecht richtte de stichting zeven jaar geleden samen met zijn vrouw op en brengt sindsdien elke vier weken het weekend door in een Roemeense stad waar een asiel is gelegen waar de stichting mee samenwerkt. Het eerstvolgende bezoek is over twee weken. ,,We vertrekken 17 oktober en vliegen twee dagen later terug met zeven geadopteerde honden.”
Deze dieren hebben de loterij gewonnen. Het hondenleven dat ze gewend waren, is voorbij. ,,Een hond is in Roemenië een onding”, steekt Van der Hel, die de stichting voorzit, van wal. ,,Ze zijn van nul en generlei waarde. In al die jaren dat ik nu al in Roemenië kom zijn de keren dat ik een gezin tegenkwam waarin de hond gewoon in huis leeft op de vingers van twee handen te tellen. Meestal zitten ze dag en nacht voor het huis aan een ketting met een beetje brood en water. Hun enige taak is waken. Zo hard mogelijk blaffen als er vreemde mensen aan de deur komen en als ze dan per ongeluk hun bakje water omstoten, hebben ze pech.
‘Afgesneden oor’
De meeste honden worden niet oud. Zowel zwerfhonden als honden die aan de ketting liggen leven onder erbarmelijke omstandigheden. Van der Hel: ,,De winter komt eraan. Dat is een gruwelijk jaargetijde. Bij een temperatuur van soms wel 25 graden onder nul zie je honden stijf als een plank op straat of langs de kant van de weg liggen. Niemand geeft erom. Ik heb het een keer meegemaakt bij een benzinestation dat een hond naar een man liep die daar aan het tanken was. Hij stapte in zijn auto en reed het dier bewust aan om vervolgens uit te stappen en de hond nog eens na te trappen. Mensen die dit gadesloegen, stonden een beetje te lachen. Als de man een oor had afgesneden en daarmee naar het gemeentehuis was gegaan, had hij een beloning gekregen. Het hondenvangen is weliswaar afgeschaft, maar wil je echt iets verbeteren dan zal er een gedragsverandering moeten plaatsvinden.”
Voorlichting
Hij ziet wel lichtpuntjes. ,,Er verandert gelukkig wel iets. We houden castratie- en sterilisatieprojecten en doen dat bewust bij scholen. Om tegelijkertijd voorlichting te geven en kinderen te laten zien dat honden onterecht als gevaarlijke beesten worden afgeschilderd. We zien dat het mondjesmaat helpt. Dat honden minder vaak als speelbal worden gebruikt door de jeugd. In tegenstelling tot wat ze van hun ouders horen, merken ze dat honden eigenlijk heel lief zijn. Ik ben nog nooit gebeten door een roedel die op straat leeft. Dat komt omdat ik me niet als een dwaas gedraag. Roemenen doen dat vaak wel en hebben geen respect voor de dieren. Zo’n beest voelt zich in het nauw gedreven, bijt van zich af en tekent daarmee zijn doodvonnis.
‘Dodenstations’
Van der Hel erkent dat de circa drie miljoen zwerfhonden die in Roemenië op straat leven een probleem vormen en dat asiels, die overvol raken, gedwongen zijn dieren te doden. ,,Maar dat moet wel op een normale manier gebeuren. Ze krijgen geld uit Europa om ze op diervriendelijke wijze te laten inslapen. Dat gebeurt echter lang niet altijd. Het geld wordt in eigen zak gestopt waarna ze een paar mannen vragen de dieren dood te knuppelen. Voor een fles Palinka (Roemeense sterke drank red.) doen ze dat wel.” De gemeentelijke asiels omschrijft hij als dodenstations. ,,Officieel mogen ze een hondenleven pas beëindigen als het dier ernstig ziek is. Als je een hond wekenlang voedt met een klein beetje brood en water raakt hij echter vanzelf verzwakt.”
Huisbezoeken
De stichting is opgericht om deze honden, die een kansloos bestaan leiden, een tweede leven te bezorgen in Nederland. De naam Dogs Adoptions zegt het al: ze kunnen worden geadopteerd. Behalve een maandelijkse vliegreis rijdt Van der Hel heel Nederland door om huisbezoeken af te leggen. ,,Als iemand reageert op een hond die op onze website staat (we maken van alle honden een foto en filmpje en omschrijven het karakter), nemen we eerst telefonisch contact op. Vervolgens maak ik een afspraak. Ik wil namelijk ter plekke zien wat de leefomstandigheden zijn. Of de hond in het gezin past en of de baasjes in staat zijn deze verantwoordelijkheid op zich te nemen. Elke hond heeft een verleden. Vanwege wat ze hebben meegemaakt, wil ik niet dat ze langer dan vier uur alleen zitten en het is absoluut verboden een hond zonder ons medeweten door te verkopen. Ook al is een hond al vijf jaar in Nederland, we willen onder de radar houden waar hij is en hoe het met hem gaat. Wij maken zelf de afweging of een nieuw baasje bij hem past.”
Druk baasje
Van der Hel is al met al een druk baasje. ,,Wat geldt voor alle twaalf vrijwilligers”, wenst hij te benadrukken. ,,Iedereen staat dag en nacht klaar voor de honden. Ik zeg wel eens gekscherend dat ik in het verleden (Van der Hel hielp de stichting Helpende Politie Handen met voedsel- en kledingvervoer, red.) nooit naar Roemenië had moeten gaan. Dat is de grootste fout in mijn leven geweest ha ha … . Ik ben er nooit meer van af gekomen en dat wil ik ook niet, hoor. Je haalt honden letterlijk uit de put, trekt ze onder rotsblokken vandaan en ziet ze opbloeien. Neem Vlinder. We hebben 100 tot 150 teken van haar huid gepeuterd. Het beestje was op sterven na de dood. Hadden we haar een dag later of misschien zelfs een paar uur later ontdekt dan was het al te laat geweest. Vlinder heeft drie weken in een kliniek gelegen en is er bovenop gekomen. Het is weer een vrolijk hondje. Daar doe je het voor. Voor al die ongeveer duizend honden die de afgelopen jaren zijn geadopteerd en nu in een hondvriendelijk gezin en land wonen. Dat er nog vele zullen volgen! Daar doen we ons stinkende best voor.”
Hulp kan de stichting zeker gebruiken. Op www.dogsadoptionsnederland.nl staat uitgebreide informatie. Natuurlijk over de adoptiehonden en hoe de stichting te werk gaat, maar ook over doneren en sponsoring.
Bron: Erik de Bruin.
