Frans Fok zet zich op twee fronten in voor armoedebestrijding
SLIEDRECHT / DORDRECHT - Frans Fok (55) geniet in zijn woonplaats Sliedrecht enige bekendheid als voormalig lid van het wijkplatform Sliedrecht-Oost en als de huidige voorzitter van de Cliëntenraad Sliedrecht, een adviesorgaan voor dorpsbewoners die met de Wet Werk en Bijstand (WWB) te maken hebben/krijgen. Wat veel Sliedrechters niet zullen weten, is dat hij ook voorzitter is van het Platform tegen Armoede Drechtsteden. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is deze uit vrijwilligers bestaande organisatie voornamelijk actief in Dordrecht. Met sinds een jaar een niet-Dordtenaar aan het roer moet daar verandering in komen. ,,We willen ook bijeenkomsten in andere gemeenten organiseren.”
Door Erik de Bruin
Zoals het Sociaal Manifest dat woensdag 26 februari werd gehouden in De Buitenwacht, een ontmoetingscentrum in de bekende Dordtse (achterstands)wijk Oud-Krispijn. Politieke partijen en welzijnsorganisaties die zich inzetten voor minderbedeelden discussieerden over armoedebestrijding. Dat deden ze met open vizier en in aanwezigheid van bewoners, die al dan niet met armoede te maken hebben. Een probleem dat door de aanhoudende economische crisis steeds groter wordt. Het aantal bijstandsgerechtigden neemt toe. Ongetwijfeld ook in Sliedrecht, maar Fok zegt daar nog weinig van te merken. Het inloopspreekuur dat de cliëntenraad één dagdeel per week houdt in De Valkhof in Sliedrecht-Oost (bij de 10-hoog flats) loopt niet storm. ,,En we worden ook niet overladen met telefoontjes. Ik word wel eens één à twee keer per week gebeld met een hulpvraag, maar het komt ook voor dat je weken achter elkaar niets hoort.”
Meer locaties
De cliëntenraad heeft besloten het over een andere boeg te gooien. Fok: ,,We willen het gemakkelijker maken voor mensen om langs te komen. Met Stichting Waardeburgh zijn we in gesprek om het inloopspreekuur ook in Het Rondeel en in De Hofstee te laten plaatsvinden. We houden het bij één inloop per week (elke woensdagmorgen van 09.00 tot 12.00 uur, red.), maar we willen het wel gaan splitsen zodat het voor mensen die in het centrum of in Sliedrecht-West wonen dichterbij is. Hopelijk leidt dat ertoe dat meer mensen binnenstappen. Al blijft het voornaamste probleem de hoge drempel. Als je in in de bijstand terechtkomt, worden je allerlei verplichtingen opgelegd. Nog veel meer dan wanneer je via het UWV een uitkering krijgt. Het is een woud aan regels. Als je daarin de weg kwijtraakt en niet weet wat je moet doen, kun je met onoverkomelijke problemen te maken krijgen. Zoals financiële achterstanden. Veel mensen die ons om advies vragen, hadden eerder aan de bel moeten trekken. Ze hebben zich al in de schulden gewerkt.”
Armoedekalender
,,Het heeft vaak met schaamte te maken”, vervolgt Fok. ,,De drempel is hoog. Niemand vertelt dat hij of zij in de bijstand zit. Daar is niemand trots op. Maar het is wel de realiteit en het is ook de realiteit dat je met de sociale dienst te maken krijgt. Wij hebben goede contacten met de Sociale Dienst Drechtsteden (gevestigd aan de Spuiboulevard in Dordrecht, red.) en worden regelmatig rondgeleid en geïnformeerd over nieuwe wet- en regelgeving. Bovendien geven we gevraagd en ongevraagd advies.” Met een collega van de Papendrechtse cliëntenraad bezocht hij ruim een jaar geleden een bijeenkomst over armoedebestrijding. Georganiseerd door bovengenoemd platform. ,,Aan het einde van de bijeenkomst werd meegedeeld dat ze versterking zochten. De voorzitter stopte ermee en ze zochten iemand zonder politieke achtergrond die het stokje wilde overnemen. Dat zag ik wel zitten. Ik sta als onafhankelijk voorzitter als het ware boven de partijen en dat is goed want daarmee voorkom je, zeker in de verkiezingstijd die we net achter de rug hebben, dat bijvoorbeeld de SP of de PvdA óf bijvoorbeeld de FNV, de vakbond, een succes gaat claimen. Dat moet je niet hebben. We hebben allemaal hetzelfde doel voor ogen, namelijk: in samenspraak met welzijnsorganisaties, gemeenten en bewoners een armoedekalender samenstellen waar praktijkgerichte zaken op staan die niet tot het takenpakket van de sociale dienst behoren. In Dordrecht werkt het. Daar zijn al veel dingen op dit gebied gerealiseerd die ik in Sliedrecht mis. Daarom is het van belang dat er ook sociale bijeenkomsten in andere gemeenten worden gehouden.”
Buurthuis-wens
Fok is is zijn woonplaats wel politiek actief. Hij stond op plek negen van de kieslijst van PRO Sliedrecht. Hoewel hij niet toetreedt tot de gemeenteraad en ook geen burgerraadslid wordt, wil hij zich bij partijvergaderingen wel sterk maken voor de realisatie van een buurthuis. Een wens die hij al heel lang koestert en die hij ook al kenbaar maakte toen hij zich nog inzette voor het wijkplatform in Oost. ,,Wat je met een buurthuis voor mekaar krijgt, is dat je mensen uit een sociaal isolement haalt en dat ze hun sores delen. Problemen van sociale en financiële aard komen daardoor gemakkelijker aan de oppervlakte en dat maakt het eenvoudiger om er iets aan te doen.”
Posttraumatische dystrofie
Dat de 55-jarige Sliedrechter, die opgroeide in Dordrecht, links geörienteerd is en zich voortdurend in het sociale veld beweegt, laat zich gemakkelijk verklaren. Hij weet hoe het is om afhankelijk te zijn. Om geen werk te hebben. Fok ontvangt sinds 2004 een invaliditeitspensioen. Hij zit nu ruim tien jaar werkeloos thuis en daar komt gedurende de tijd dat hij nog zou moeten werken, geen verandering in. Dat heeft allemaal te maken met zijn handicap/ziekte. Fok heeft posttraumatische dystrofie. Hij kwam op 22 december 1997 (‘die datum zal ik nooit vergeten’) zeer ongelukkig – en dat is een understatement – ten val bij een vriendschappelijk volleybaltoernooi waaraan zijn werkgever (de Dordtse politie – hij was stadswacht in de Merwestad) meedeed. ,,Een teamgenoot viel op mijn rechterenkel. Ik verging van de pijn en werd met een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. In de dagen daarna werd de enkel dikker en dikker. Het was een klompvoet geworden. De artsen constateerden posttraumatische dystrofie.” Een diagnose met ernstige gevolgen. Fok was van de één op de andere dag invalide en raakte na een aantal jaren binnen als praktijkbegeleider te hebben gewerkt (de stadswacht was inmiddels onderdeel geworden van de gemeentelijke organisatie en niet meer van de politie) zijn baan kwijt nadat zijn onderbeen was geamputeerd. In 2012 werd ook zijn rechterbovenbeen eraf gehaald. Hij vertelt er openhartig over en schroomt niet over zijn arbeidsconflict met de gemeente Dordrecht te vertellen. Liever weidt hij echter uit over het vrijwilligerswerk dat hij in 2006 krachtig heeft omarmd door lid te worden van het wijkplatform. De volgende ‘relatie’ die hij aanging was in april 2011 met de cliëntenraad in Sliedrecht. Een passie die hij sinds vorig jaar deelt met het voorzitterschap van het regionale armoedeplatform. Om, zoals hij zelf zegt, breder in aanraking te komen met sociale kwesties. Niet vermoedend dat hij direct aan het roer mocht plaatsnemen.
Cliëntenraad Sliedrecht is op zoek naar vrijwilligers. Wie vrijblijvend kennis wil maken, kan contact opnemen via tel. 06-19952282. Meer informatie is te vinden op de website van de gemeente (onder de rubriek ‘Digitaal loket’).
Bron: Erik de Bruin.
