Ik heb niets te eten en mijn schoenen zijn versleten

01 september 2015 door Jord van Geldere
Ik heb niets te eten en mijn schoenen zijn versleten

SLIEDRECHT – Poverpotten maken. Deze Sliedrechtse traditie, die begin jaren zestig van de vorige eeuw ophield te bestaan, werd vijf jaar geleden door de Historische Vereniging nieuw leven ingeblazen. Sindsdien worden elk jaar in oktober bij slachterijen varkensblazen (die bij het slachtafval horen) opgehaald die met behulp van een luchtcompressor worden opgeblazen en worden gedroogd zodat ze aan het eind van het jaar bruikbaar zijn om er klanken mee te produceren ter ondersteuning van het poverpottenlied.

Van de varkensblaas wordt tezamen met een glazen pot of conservenblik en een rieten stok een poverpot gemaakt. Zo genoemd omdat kinderen van ‘povere’ (lees: minder bedeelde) mensen op deze manier op de laatste dag van het jaar een traktatie kregen als ze langs de huizen gingen. Met de poverpotten die vandaag in het Sliedrechts Museum met behulp van handige moeders, vaders, opa’s en oma’s werden gemaakt gaan de vanwege ‘Sliedrecht 950 jaar’ in Middeleeuwse kleding gehulde kinderen niet van deur tot deur. Ze brengen het lied woensdagmorgen ten gehore in Waerthove en Overslydrecht en later in de ochtend bij Albert Heijn op het Burgemeester Winkerplein. De bewoners van Waerthove en Overslydrecht die in Sliedrecht zijn geboren en getogen, kennen het lied uit hun jeugd.

Het gaat zo:

‘k Heb zo lang met de poverpot gelopen,

Nog geen geld om brood te kopen,                           

Alle bakkerij, steek in mijn zij,                                    

Steek in mijn broek,                                                   

Alle hanen koekeroekeroek.                                        

 ‘Ben d’r een van van Hille,                                       

Mijn broek zakt van mijn billen,                                

‘k Ben d’r een van stijve Kros,                                   

‘k Moet gaan poveren voor de kost.                         

 

Vrouw, geef me dit,                                                   

Vrouw, geef me dat,                                                                      

Geef me een stukje van ’t varken z’n gat.                

 

’t Varken heeft zijn gat gebrand,                                

Achter aan z’n staartje,                                              

‘k Wens je al wat wenselijk is,                                   

Veel zegen in ’t nieuwe jaartje.                                

 

Geef me een trosje druiven,                                        

Dan heb ik wat te kluiven,                                          

Geef me een appel of een peer,                                  

Dan kom ik het hele jaar niet meer.                            

 

En mijn geld is op,                                                      

En mijn brood is op,                                                    

En nu heb ik niets te eten,                                          

Mijn schoenen zijn versleten,                                      

Mijn moeder mag ’t niet weten,                                  

Mijn vader heeft geen geld,                                        

Is dat niet slecht gesteld?                                           

Volk…!

Hieronder  staat een foto-impressie van het poverpotten maken dat vanmiddag plaatsvond.

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.