Thomas van der Es (links op de foto) houdt van de dynamiek en uitgestrektheid van de Biesbosch
SLIEDRECHT - Thomas van der Es (27) wilde, om met zijn woorden te spreken, niet te lang op school zitten. Al op 20-jarige leeftijd werd hij de rechterhand van Jacques van der Neut, die toen al ruim dertig jaar ervaring had als boswachter. Inmiddels kent Van der Es, die in Sliedrecht opgroeide, de Biesbosch ook van binnen en buiten. Hij oefent al zesenhalf jaar een droombaan uit. Sliedrecht Vandaag sprong bij de Spieringsluis, in het hart van het natuurgebied, de surveillanceboot in om een indruk te krijgen van hun werk.
De Biesbosch was al bekend gebied toen hij nog klein was. ,,Ik stak regelmatig de rivier over om vogels te bekijken. Samen met mijn ouders. Zij hebben mijn zus en ik de liefde voor de natuur bijgebracht.” Zowel vader als moeder Van der Es geeft les op een basisschool. ,,Dat ik ook iets met onderwijs en kennisoverdracht zou doen, heeft altijd door mijn hoofd gespookt.
Ik wilde wel echt in de natuur actief zijn en daar niet alleen in een klaslokaal over vertellen. Wat ik nu doe is precies wat ik altijd heb geambieerd en dan ook nog in de Biesbosch, één van de mooiste nationale parken in Nederland. Vanwege haar dynamiek en uitgestrektheid. Er zijn weinig andere natuurgebieden in ons land waar ik ook als boswachter zou willen werken.”
Natuurontwikkeling
Om ruimte voor de rivier te creëren zijn dijken doorgestoken waardoor vroegere landbouwpolders onder water liepen en veranderden in stiltegebieden. ,,Veiligheid was leidend in dit verhaal (midden jaren negentig dreigde onder andere Boven-Hardinxveld overstroomd te worden, red.), maar door er mooie natuur van te maken, werd een dubbelslag geslagen. De Biesbosch is inmiddels 7500 hectare groot en groeit nog steeds.”
Onverwachte diersoorten
We bevinden ons na ruim een kwartier varen in het territorium van één van de twee paren. De jongen hebben het nest verlaten, maar groeien nog wel op onder de vleugels van hun ouders. Het andere gezin (ook met twee jongen) heeft zich in de Dordtse Biesbosch genesteld. Thomas legt uit dat het opmerkelijk is dat ze hier nog rondvliegen: ,,Meestal gaan ze op zoek naar plekken waar het heel rustig is. Dat geldt voor de hele Biebosch in de winter, maar zeker niet in dit jaargetijde. Bij de Rietplaat zie je veel recreanten. Toch is dat kennelijk geen reden om bijvoorbeeld een stiltegebied op te zoeken.”
(Vakantie)huisje
Dat kon helaas niet omdat het huisje niet van mijn werkgever Staatsbosbeheer was, maar van een aannemer, die er een vakantiewoning van wilde maken.” Als we de oever betreden om van dichtbij een kijkje te nemen, blijkt dat daar nog niet veel of beter gezegd niets van terecht is gekomen. Zonde want het uitzicht is aan beide kanten adembenemend. Met name aan de noordelijke zijde waar vroeger niet was veel te zien. Behalve dan landbouwgrond waar aardappelen en andere groenten werden geteeld. Nu vliegen er onder andere zilverreigers en lepelaars, die voorheen de Biesbosch meden. Jacques en Thomas pakken hun verrekijker en zijn even niet aanspreekbaar.
Hun fascinatie voor de natuur spreekt boekdelen. ,,Als je dit werk uitoefent, moet je groene vingers hebben”, zegt Jacques. ,,Natuurlijk werken we ook binnen (veel meer dan mensen denken), maar je wilt zoveel mogelijk buiten zijn. Met je voeten in de modder. Ervaren hoe mooi en groots het is.” Ze ontdekken een ijsvogel. ,,Daar in de verte, recht voor je.” De leek die met hen meevaart, is al te laat.
‘Balans bewaken’
Dat de vis niet wil happen op deze zonnige dag baart hem meer zorgen. Alhoewel, ook daar haalt hij zijn schouders over op. Een vader en zoon die er ook met een vissersbootje op uit zijn en zich niet aan de snelheidslimiet houden van negen kilometer per uur, reageren geïrriteerder. ,,Lagen jullie nu op de loer? Van de politie zou ik dat nog enigszins begrijpen, maar van Staatsbosbeheer!?” ,,Die mensen in de kano waren op zoek naar de boerderijcamping op de Vischplaat en daarom lagen we even stil. Om hen de weg te wijzen.
We lagen dus niet op de loer”, reageert Thomas kalm. ,,U krijgt ook geen boete, maar een waarschuwing. We zijn bevoegd om als Buitengewone Opsporingsambtenaren te handhaven en dat wordt ook van ons verwacht.” ,,Het hoort simpelweg bij ons werk”, zegt Jacques als ze hun weg over het water vervolgen. Thomas: ,,Ik zou nu ook liever bij een ijsvogelnest zitten wachten, maar in deze tijd wordt er veel gevaren in de Biesbosch. Dat is prima want we willen juist dat het park toegankelijk is en dat iedereen van de stilte en de flora en fauna kan genieten, maar er moet wel een goede balans zijn tussen natuur en recreatie. Wij zijn er om die balans in de gaten te houden. Het is ons terrein.”
‘Rol van gastheer’
Belangstellenden kunnen de werkzaamheden van de jonge boswachter dagelijks volgen en krijgen daarbij een goed beeld van Nationaal Park De Biesbosch. Letterlijk want hij laat op Twitter regelmatig foto’s zien. Zijn account is @ThomasvanderEs. Zijn collega Jacques van der Neut heeft een blog. Zie www.boswachtervanderneut.nl.
Bron: Erik de Bruin.