Ed Grootveld kijkt al reikhalzend uit naar de Via Gladiola

17 december 2015

SLIEDRECHT - ‘Eén voor allen, allen voor één.’ Met deze lijfspreuk van de drie musketiers omschrijft Ed ‘Trompet’ Grootveld het Vierdaagse-gevoel. De 52-jarige Sliedrechter wil vrijdag  voor de 31e keer de intocht op de Via Gladiola meemaken. ,,Terugkeren in Sliedrecht en zeggen dat ik het niet heb volbracht, kan simpelweg niet. Opgeven is geen optie.”

Door Erik de Bruin
Zijn bijnaam verwijst naar zijn muzikale hobby. Grootveld was 41 jaar lid van Wilhelmus. In het verleden liet hij zich sponsoren voor het plaatselijke muziekkorps. ,,Van het geld kocht ik materialen om de tuin op te knappen. Later heb ik geld ingezameld voor Terre des Hommes en nu loop ik al heel wat jaren voor een echtpaar dat zendingswerk verricht in Thailand. De vrouw, Corine Joensen, komt uit Brandwijk en ging naar dezelfde kerk. Op een zendingsschool in Engeland heeft ze haar man Sørin ontmoet die op de Faeröer Eilanden is opgegroeid.”
Gezelligheidsdier
,,Ik laat het aan iedereen weten die het maar horen wil. In de kerk, bij de schaakclub, de volleybal … het geld is niet voor mezelf, maar voor een goed doel.” Grootveld zegt een gezelligheidsdier te zijn. Hij is geen lid van net genoemde verenigingen, maar gaat wel wekelijks sfeer proeven. In feite doet hij dat in Nijmegen ook. ,,De laatste 15 tot 20 kilometer is één grote intocht. Je wordt door zoveel mensen langs de kant aangemoedigd, daar krijg je meters kippenvel van. Dat is onbeschrijfelijk mooi.”
Voor de zegetocht op de laatste dag is het regelmatig afzien. ,,Ik ga niet stoer zeggen dat het een makkie is want dat is het niet. Je wandelt ruim acht uur per dag. Vijftig kilometer. Dat is van Sliedrecht naar Utrecht en dat vier dagen achter elkaar. Bij terugkomst op de camping neem ik in de kantine een halve liter water en een halve liter bier voordat ik twee uurtjes ga slapen. Ik zeg eerlijk dat ik op zo’n moment het liefst een liter bier zou drinken, maar als je dat doet sta je te tollen op je benen en ben je de volgende dag niet fit.”
Grote familie’
De camping, gelegen op ongeveer zes kilometer van de start, is acht voetbalvelden groot en heeft twee kantines. Vrijwel alle gasten nemen deel aan het wereldberoemde evenement. ,,Het klinkt misschien afgezaagd, maar de Vierdaagse van Nijmegen is één grote familie. Iedereen is vriendelijk en helpt elkaar. Ik loop alleen, maar maak onderweg regelmatig een praatje met andere deelnemers. Dat zorgt voor afleiding. Bovendien voel je de spierpijn en vermoeidheid minder. Als zij een pauze inlassen, loop ik wel door. Dat bevalt een stuk beter. Als je stopt kost het veel moeite om weer op gang te komen.”
Grootveld neemt deel aan de langste afstand en start elke ochtend al om vier uur. ,,Dat heb ik er graag voor over. Ik moet er namelijk niet aan denken om vier keer veertig te lopen. Daar doen twee keer zoveel wandelaars aan mee. Wat betekent dat je voortdurend mensen moet inhalen en nooit je eigen tempo kan lopen.” Al bij de eerste deelname in 1983 koos hij voor de vier keer vijftig. ,,Maar dat had een andere reden. Vrienden vroegen of ik mee wilde lopen en noemden drie afstanden op. Ik was competitief ingesteld en koos voor de grootste uitdaging.”
Willen is kunnen’
Trainen deed en doet hij nog steeds niet. ,,Ik doe gewoon mee en geef niet op. Willen is kunnen. Zo ben ik ook een keer naar het meer van Genève gefietst en heb ik vier keer de route van de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik afgelegd. Geen zalfjes of voedingssupplementen, gewoon acht boterhammen met kaas.” Grootveld geeft wel toe dat de tijden zijn veranderd. ,,Ik ben lang niet meer zo sportief als vroeger. Het enige dat ik nog doe is de Vierdaagse en gewichtheffen aan de bar  ha ha … .  Maar zonder gekheid: ik weet wat me te wachten staat. Dat is een groot voordeel. Ik ken de knelpunten. Als je vier uur aan één stuk hebt gewandeld en beseft dat je pas op de helft bent, ben je het zat en moet je mentaal doorzetten. Op die momenten denk je aan de laatste dag. Aan hoe geweldig het is om de intocht mee te maken en erover te vertellen bij terugkeer in Sliedrecht.”
,,Thuiskomen en zeggen dat ik het niet heb gehaald, is geen optie. Ik heb hem altijd uitgelopen. Behalve in 2006 toen de Vierdaagse na één dag werd afgeblazen vanwege een te hoge luchtvochtigheid. In feite doe ik dus al voor de 32e keer mee. Ik hoop daar nog vele jaren aan toe te voegen.”
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.