Het zit in onze genen dat we op een bepaalde manier eigenwijs zijn

28 januari 2016 door Jord van Geldere
Het zit in onze genen dat we op een bepaalde manier eigenwijs zijn

SLIEDRECHT – ,,Twee broers zijn begonnen. De één maakte rieten matten in de kop van Overijsssel, Zuid-Friesland en de ander verkocht ze in het westen. In dorpen als Papendrecht, Giessendam en Sliedrecht. Later hebben ze zich hier gevestigd.” Bram Gort steekt enthousiast van wal en verhaalt over vijf generaties geleden. Dat doet hij omdat Gort Modern Wonen in 2015 liefst 170 jaar bestaat. Om dat alvast te vieren werd onlangs een Social Sofa geschonken aan de gemeente Sliedrecht.


Door Erik de Bruin

Bij de onthulling van deze kunstzinnige bank, die permanent is te bewonderen aan het begin van de Kerkbuurt en waar het winkelend publiek gebruik van kan maken, hield zijn zoon Wim een korte toespraak. De hele geschiedenis beschrijven zou te veel tijd hebben opgeslokt. ,,Daar moet je eens goed voor gaan zitten.” Zo gezegd, zo gedaan. In de meubelzaak aan de Brouwerstraat heeft zijn vader al plaatsgenomen. ,,Hij kan er van alles over vertellen.” Bram Gort maakt deel uit van de omvangrijke geschiedenis. Hij werd in 1937 geboren boven de vroegere winkel in de Oosterbrugstraat en woont daar nog steeds. In een pand dat zijn ouders in 1930 uit de grond hebben gestampt. ,,Twee of drie jaar daarvoor had mijn vader de zaak overgenomen van opa, die aanvankelijk samen met zijn broer twee winkels runde. Later kregen ze onenigheid en zijn ze elk een eigen zaak begonnen.”

Paard en wagen

,,Winkel is overigens een groot woord”, vervolgt Bram. ,,De verkoop vond hoofdzakelijk buiten de deur plaats. Mijn opa en zijn broer gingen dagelijks met een kruiwagen de huizen langs de dijk af om rieten matten en stromatrassen te verkopen. Mijn vader heeft met paard en wagen rondgereden.” Toen Bram ‘net na de Watersnood’ de eerste klusjes voor zijn vader ging opknappen, reed hij met een bakfiets door het dorp. ,,’s Morgens en ‘s avonds. In de morgen haalden we bedden op die gerepareerd en/of bijgevuld moesten worden en in de avond brachten we ze terug. Daar was je al snel een dag mee bezig. Destijds haalde je daar een groot deel van je inkomen uit, tegenwoordig gaat het puur om de verkoop. Als een meubelstuk versleten is, koop je een nieuwe.” In 1960 kreeg Bram de leiding in handen. Hij gooide het roer 180 graden om. ,,Van klassiek naar modern en naar verloop van tijd maakte textiel, zoals gordijnen en kussens, plaats voor meubilair. In mijn ogen was het goed voor de zaak om met de tijd mee te gaan en ik had er meer affiniteit mee. Mijn vader niet. Hij had liever gezien dat ik op dezelfde wijze was doorgegaan. Tijdens de avondcursussen die ik volgde om mijn vakdiploma’s te halen was ik in aanraking gekomen met het assortiment van enkele Rotterdamse winkels. Die richting wilde ik ook op. Dat vond ik veel leuker dan het oubollige, eiken waar mijn ouders van hielden.”

‘Unieke kans’

Bram voerde geen strijd met zijn zoon. ,,Ik heb hem in 1998 gevraagd of hij interesse had de zaak over te nemen. Hij wilde het doen, maar wél op zijn eigen manier. Dat vond ik prima. Met in mijn achterhoofd dat mijn vader me nog heel lang heeft verweten dat ik een prachtige winkel had geruïneerd door er iets moderns van te maken. Later heeft hij overigens wel gezegd dat ik een goede keuze heb gemaakt en dat hij trots op me is. Zoals ik ook trots ben op mijn zonen Wim en Walter, die op een andere locatie een goedlopende zaak hebben opgebouwd.”

Verantwoordelijk voor die ‘nieuwe’ locatie was Bram Gort zelf. Nu we de huidige tijd zijn genaderd, schuift Wim ook aan. ,,Mijn vader heeft zestien jaar geleden een optie genomen op dit pand op de Meubelboulevard. Dat heeft hij slim gedaan want je hebt in deze tijd vierkante meters nodig om te laten zien wat je verkoopt. Hoewel ik altijd heb gezegd ‘Laat mij maar voor een baas werken’ wilde ik deze unieke kans niet laten lopen. Ik zag het zitten en ervoer het als prettig dat pa niet mijn handje vasthield. Wat niet wil zeggen dat hij geen bemoeienis heeft gehad want ik heb hem vaak om advies gevraagd. Het zit wel in onze genen dat we op een bepaalde manier eigenwijs zijn en graag ons eigen ding doen. Misschien is dat wel de reden dat we het al vijf generaties volhouden.”

Adriaan Volker

,,Waar alle generaties goed in waren, is dat we ons aanpassen aan het koopgedrag van de consument. Zeker in deze tijd verandert dat om de haverklap. Wat momenteel in is kan ineens uit zijn. De collectie van nu kun je niet vergelijken met wat hier vijf jaar geleden stond. Dat is een verschil van dag en nacht. Klanten zijn rationeler geworden. Prijsbewuster. Het is vluchtiger terwijl je vroeger een cirkel om je heen kon bouwen. Iedereen binnen die cirkel kocht bij jou.” Zoals de bekende Adriaan Volker, die het baggeren en daarmee ook Sliedrecht groot heeft gemaakt. Zijn naam prijkt in een kasboek uit 1891 dat in de vitrine ligt die in de zaak staat opgesteld. Als tastbaar bewijs van een lange, rijke historie die begon toen twee broers in de jaren veertig van de negentiende eeuw besloten niet langer keer op keer de IJssel af te zakken.

Gerelateerde wijken:
Gerelateerde straten:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.