Slachtoffers babbeltruc voelen zich naar en schuldig
SLIEDRECHT – ,,Wat als die persoon bijvoorbeeld een mes bij zich heeft? Wat doe ik dan?” ,,Helemaal niets, mevrouw. U moet niet uw leven in de waagschaal stellen.” Vervolgens stelde wijkagent Klaas Blokland de bewoonster van De Hofstee (een seniorenflat in Sliedrecht-West) gerust dat zulke berovingen met geweld zelden tot nooit voorkomen in Sliedrecht. Vooral oudere inwoners moeten wel op hun hoede zijn voor gladde criminelen die hun mond als wapen gebruiken. ,,In 2013 zijn acht aangiftes opgenomen van mensen die het slachtoffer zijn geworden van een babbeltruc. We zijn ervan overtuigd dat het veel meer gebeurt. De 25 euro die in je portemonnee zat, mis je niet en als een oudere man of vrouw sieraden mist, wordt al snel verondersteld dat hij of zij is vergeten waar ze lagen.”
Door Erik de Bruin
Om oudere mensen bewust te maken, houdt de politie in 2014 en 2015 een soort toernee langs seniorencomplexen in Sliedrecht. ,,Dat doen we in samenwerking met de gemeente, Stichting Welzijnswerk Sliedrecht en Stichting Waardeburgh”, aldus Blokland. ,,Én de plaatselijke toneelgroep Onder Ons. Hun inbreng mag ik absoluut niet onvermeld laten want juist daardoor werd het een hele boeiende middag. Met de sketches die ze opvoerden hielden ze de aandacht van de bewoners vast. Dat was met de powerpoint-presentatie die ik hield nooit van begin tot eind gelukt. Bovendien brachten ze het dichterbij.”
‘Ineens 1500 euro armer’
Datzelfde deed een bewoonster van De Hofstee door uitgebreid te vertellen over wat haar onlangs is overkomen. Ze wandelde vanuit de flat naar de naastgelegen supermarkt. Drie personen met kwade bedoelingen hadden haar opgemerkt en stonden achter haar bij de kassa. Ze keken de pincode af en volgden haar naar het complex. Met z’n vieren stonden ze in dezelfde lift. ,,Pas toen mevrouw thuis was, kwam ze erachter dat haar portemonnee was gestolen. Ze was zo beduusd dat ze niet meteen de politie belde. Het kwaad was al geschied. Die personen zijn naar de eerste de beste pinautomaat gereden en hebben daar 1250 euro opgenomen. Bij een andere bank is vervolgens nog eens 250 euro gepind. Voordat ze in de gaten had dat ze van haar pinpas was beroofd, was ze al 1500 euro armer”, aldus Jos van Dijk, die al bekend was met haar verhaal. Hij nam de aangifte op en vroeg haar of ze hierover wilde vertellen aan haar medeflatbewoners.
‘Vaak geen signalement’
Zijn collega Carola van den Doel was destijds de eerste die mevrouw sprak. Wie naar het lokale politiebureau aan de Rijnstraat belt, krijgt haar aan de lijn. Ze is al vaker door oudere mensen gebeld die op slinkse wijze zijn bestolen. ,,Ze voelen zich heel naar en schuldig. Wat ik altijd zo triest vind, is dat ze vaak de schuld bij zichzelf zoeken. ‘Wat ben ik toch dom geweest!’, hoor je dan. ‘Nee, mevrouw, u bent niet dom geweest. U bent het slachtoffer geworden van een vals persoon die u bewust heeft bestolen en dat van tevoren heeft bedacht. Dat had mij net zo goed kunnen overkomen.” ,,Een persoon die hiervan zijn werk heeft gemaakt en goed is in zijn ‘vak’ “, haakt Van Dijk in. ,,Zoals een vakbekwame stucadoor geen sporen achterlaat op de muur doet een goede crimineel dat ook niet. Slachtoffers kunnen vaak niet eens een signalement geven. Het gebeurt allemaal zo snel en geraffineerd. Die mevrouw stond in een volle lift en had niets in de gaten. Als je in een attractiepark in de rij staat, merken mensen ook niet dat ze gerold worden.”
‘Vertrouwen wekken’
,,Het verschil is wel dat dit een actie in tweeën was. Ze moesten eerst achter de pincode zien te komen om vervolgens het pasje te stelen.” Bij een andere bewoonster gebeurde het tegenovergestelde. Blokland: ,,Omdat ze slecht ter been is, zit de sleutel aan de buitenkant van de deur. ‘s Middags doet ze een middagdutje. Een persoon die zich voordeed als medewerker van een zorginstelling, liep op een dag het appartement binnen en begon in het logboek te schrijven dat op tafel lag. Daarmee was haar vertrouwen gewekt. Vervolgens kreeg ze van die persoon te horen dat haar bankpasje was verlopen en dat het nodig was de bank te bellen. Hij kon dat wel even regelen, maar dan moest hij wel de pincode weten. In goed vertrouwen gaf ze die. Terwijl ze sliep had hij het pasje al uit haar portemonnee gehaald. Ze vertelde haar zoon dat haar pasje kwijt was. Hij vertrouwde het niet en liet de pas blokkeren. Die 1500 euro was natuurlijk al lang opgenomen, maar verder leed is haar gelukkig bespaard gebleven.”
,,Als ze er niet achter komen, trekken ze zo je rekening leeg. Dat moet niet kunnen. Waarom kan maximaal 1250 euro per dag worden opgenomen? Waarom is dit niet een lager, reëler bedrag? Het kan worden verlaagd, maar daarvoor moet je wel zelf de bank bellen. Wij vinden dat banken andersom moeten redeneren. Een door de bank vastgesteld limiet van 300 à 400 euro waarbij het mogelijk is deze tot maximaal 1250 euro te verhogen.”
‘Overrompeld’
Bovenstaande alinea staat los van de voorlichtingsbijeenkomst die vrijdagmiddag in De Hofstee werd gehouden en waarvan er meer zullen volgen. Bedoeld om oudere mensen bewust te maken en hen preventieve tips te geven. Van den Doel: ,,Als je iemand niet kent, laat hem of haar niet binnen! Mensen met goede bedoelingen begrijpen dat.” Ook niet als de zogenaamde nieuwe buren met koekjes voor de deur staan en een kijkje willen nemen in de badkamer. Dat was één van de sketches die Onder Ons opvoerde. ,,Heel herkenbaar. Mensen hebben vaak door dat er iets niet klopt, maar toch laten ze het gebeuren. Ze worden overrompeld.”
